Sinir-Kas Sinapsında
 kimyasal iletim hastalıkları:

MYASTHENIA GRAVIS

 

            Dr. Hatice Karasoy

 

Ana başlıklar

       Myasthenia Gravis sinir-kas sinapsında iletimi etkiler

      Anti-AChR antikorlarının bulunuşu araştırmaların modern dönemini başlatmıştır

      İmmunolojik değişiklikler fizyolojik anormalliğin nedenidir

 

     MG’te antikorlar AChR  lerinin a subunitine bağlanır

     Otoimmun reaksiyonun moleküler temeli belirlenmiştir

     Otoimmun MG’te bugünkü tedavi etkin ancak ideal değildir

     Konjenital Myasteni formları

     Diğer nöromusküler ileti bozuklukları: LEMS ve Botulizm

Myastenia Gravis :
Kolinerjik motor nöron ile iskelet kası sinapsında işlevsel bozukluk

     Klinik tipler:

  Otoimmun Myastenia gravis

  Konjenital Myasteniler

Otoimmun MG

      Antikor hastaların çoğunda bulunur

      Antikor hastalığın patojenezinde önemli olan antijen ile etkileşir

      Hastalık antikorların deney hayvanlarına transferi ile oluşturulabilir

      Hayvanların antijen ile immunuzasyonu ile de deneysel form hastalık oluşur

      Antikor düzeylerinin terapötik azalması semptomları iyileştirir

 

 

     Otoimmun MG:

  Prevalans 50-100 hasta /  milyon

  Antikorlar AChR e karşı, değişik mekanizmalarla reseptör işlevini bozarak sinaptik iletimi engeller

     Konjenital myasteni:

  Otoimmunitenin rolü yok

  Kalıtsal

  Klinik doğuştan, heterojen

  Ender

MG: Klinik

     Çoğu hastada kraniyal kaslar tutulur, ekstremite kasları da etkilenir

     Semptomların şiddeti gün içinde, günden güne veya uzun dönemler boyunca değişkenlik gösterir

     Denervasyonun klinik ve elektrofizyolojik bulguları yoktur.

 

 

 

     Anormal yorgunluk : Egzersiz ile ortaya çıkan veya artan güçsüzlük

     Göz kapağı etkilenmişse; 2 dakika sürekli yukarı bakış ile ptosis oluşur veya artar.

 

 

MG: Sinir-kas sinapsında iletimi etkiler

     İlk bildiri: 1877 Samuel Wilks

     -1900 Tüm klinik özellikler biliniyor

  Patolojik incelemeler: Otopside SSS, Periferik sinirler ve kaslar normal  asadece işlev bozukluğu

Fizyolojik incelemeler nöromusküler ileti bozukluğunu gösterdi

     1930-

  Nöromusküler iletimde aracı transmitter bulundu: ACh                                (Henry Dale, Wilhelm Feldberg, Marthe Vogt)

  AChE enzim inhibitörleri bulundu        (Mary Walker)

 

 

     1945-1960: Hastalığın ayrıntılı fizyolojik temeli tanımlandı                    (McGhee Harvey ve ark.)

     2-5 Hz ardışık uyarı ile BKAP amplitüdlerinde                              dekrement yanıt

 

 

 

     Neostigmin ile amplitüd düşmesinde düzelme

 

İmmunolojik çalışmalar myasteninin otoimmun hastalık olduğunu gösterdi

     Erişkin MG’de %15 timoma

     1939 Alfred Blalock ilk kez timektomi ile iyileşmeyi tanımladı  a standart timektomi

     1960- John Simpson                      İmmunolojik bozukluk, otoimmun hastalıklarla birliktelik


Anti-AChR antikorlarının bulunuşu araştırmaların modern dönemini başlattı

     1966 (CCChang ve CYLee) Taiwanda                             a-bungarotoksin izole edildi

     1971  (Lee ve Jean Piere Changeux)       AChR leri toksinden izole edilip saflaştırıldı

     1973 (Douglas Fambrough ve Daniel Drachman) insan motor son plak AChRleri radyoaktif a-bungarotoksin ile işaretlendi

 

 

     J Patrick ve J Lindstrom:  Saflaşmış AChR lerini tavşanlara enjekte ettiler :  Myastenik semptomlar, anti-AChR antikorları, neostigmin ile düzelen güçsüzlük, NM blokan ajanlara duyarlılık, ardışık uyarı ile dekrement yanıt

     Fare ve diğer memelilerde benzer  hastalık oluşumu

 

     1975  Deneysel otoimmun MG: insan MG tüm özellikleri gösterildi

  MEPP amplitüd düşmesi

  postsinaptik kıvrımların düzleşmesi

  AChR lerinde azalma

  Postsinaptik antikor ve kompleman birikimi

 

 

     MG li hasta serumlarında anti-AChR antikorları saptandı

     Hastaların B lenfosit kültürleri ile anti-AChR antikorları üretildi

     Hastaların serumlarının hayvanlara enjeksiyonu ile myastenik klinik ve elektrofizyolojik bulgular oluşturuldu

     Deneysel MG’te motor son plakta AChR azalması görüldü

İmmunitenin rolünü destekliyen diğer bulgular

     Geçici neonatal myastenide anti-AChR antikorlarının bulunması

     Torasik lenf drenajı ile iyileşme

     Plasmaferez ile iyileşme

 

İmmunolojik değişiklikler fizyolojik anormalliğe neden olur

     Normal EPP, AP oluşturmak için gerekli eşik değerden çok yüksek: Güvenlik faktörü

     MG: EPP eşik değer yakın veya az

  Sık iletim bloğu

 

 

     Tek kas lifi EMG:

  Aynı motor ünit tarafından innerve komşu  kas liflerinde oluşan deşarjlardaki değişkenlik: Jitter (Sinir terminalinde iletim hızı, transmitter salınımı, postsinaptik membran aktivasyonuna bağlı)

MG’te antikorlar AChR a-subunitine bağlanır

     AChR her bir subunit genleri belirlenmiş, amino asit dizini ve spesifik domain karşılığı peptidleri sentez edilmiş

      Bungarotoksin bağlama yeri ve ana immunojenik bölge farklı

 

 

     Anti AChR antikor üretimini tetikleyen faktör?

  Persistan viral enfeksiyon, membran özelliklerinin değişimi?

  İnfeksiyon sırasında AChR lerine benzer yabancı moleküllere karşı antikor oluşumu?: Moleküler benzerlik

 

     Antikorların patojenik etkileri:

  Reseptör blokajı ile ACh ile AChR etkileşimini engeller

  AChR endositoz ile yıkımı ve turnover’i hızlanır

  Antijen-antikor reaksiyonu, kompleman ile birlikte postsinaptik membranda lizis

 

 

 

     Serum antikor düzeyleri ile klinik hastalık şiddeti arasındaki ilişki sabit değil, nedeni?

  Poliklonal antikorlar

  Hastaya özgü farklı özellik taşıyan antikorlar

Otoimmun reaksiyonun moleküler temeli

     Trimoleküler kompleks:

  Antijen: AChR ünün immunojenik peptidi

  Antijen-spesifik T hücre reseptörü

  Sınıf II MHC molekülü taşıyan antijen sunucu hücre

 

Otoimmun MG bugünkü tedavisi etkin ancak ideal değil

     Semptomatik tedavi: Antikolinesteraz ilaçlar hastalığın temelini değiştirmez

     İmmunosupressif ve immunomodilatör tedavi

   Kortikosteroidler, azathioprin, plazmaferez, IVIG  infüzyonu

      Mortalite 30 yıl önce %33, şimdi çok düşük

      Myastenik kriz oranı giderek azalıyor

Konjenital Myasteniler

     Doğumla başlar

     Anneler sağlam

     Ailesel olgular

     Serumda antikor yok

     Klinik heterojen

     Antikolinesteraza yanıt farklı

     Patofizyolojisi farklı

 

 

Konjenital myastenide tanısal testler

      Standart EMG

      AChE histokimyasal lokalizasyonu

      AChE, AChR, IgG ve MAC immunohistokimyasal analizi

      Radyoaktif işaretli bungarotoksin bağlanması

      Elektronmikroskopi,

      MEPP  amplitüd ve sıklığı, EP akımı, transmitter salınımı

      Tek kanal patch-clamp  incelemeleri, kinetik değişmeler

 

     Birçok moleküler defekt belirlenmiş

  Presinaptik

  Sinaptik

  Postsinaptik

     Konjenital myastenide tedavi:

  Antikolinesterazlar kimi olgularda yararlı

  3,4-diaminopyridine

 

Diğer nöromusküler ileti bozuklukları: LEMS ve Botulizm

      Lambert-Eaton MS:

  Küçük hücreli Akc. Ca

  EF: İlk M yanıt küçük, egzersiz sonrası büyür. Tetanik frekansta ardışık uyarı ile increment yanıt

  Serumda presinaptik voltaja duyarlı Ca kanallarına karşı antikorlar bulunur

 

     LEMS hasta serumlarının farelere enjeksiyonu ile hayvanda LEMS elektrofizyolojik bulguları, EM: presinaptik aktif zonların kaybı

     Sinir ucuna Ca girişinin azalması sonucu transmitter salınımı azalır

 

    LEMS tedavisi:

Semptomatik: Ca glukonat, guanidin, mestinon

İmmunosupressif, plazmaferez, IVIG

Tümor rezeksiyonu

 

     Botulizm:

  Botilinum toksini sinir ucundan ACh salınımını bloke eder

  LEMS benzeri EF bulgular

  Tedavi semptomatik